Informatie over hechtingsstoornissen:
Hechtingsstoornissen ontstaan wanneer de snaar van aandacht, zorg en stimulering in het primaire gezin opnieuw moet worden gelegd in de nieuwe gezinsomgeving. Dit signaal kan nadelig zijn voor het kind in het nieuwe gezin en voor het kind in de schoolomgeving. Dit komt omdat de aandacht van het kind verdeeld zal worden tussen de primaire verzorger en de nieuwe 'zorggever'. Een kind met een hechtingsstoornis kan moeite hebben om de activiteiten van de kinderen in de klas te volgen en kan moeite hebben met leren. Het vermogen van het kind om vriendschappen te sluiten zal worden verstoord en de concentratie van het kind op school kan worden aangetast.
De ervaringen van het kind tijdens de eerste twee levensjaren zijn van cruciaal belang voor de ontwikkeling van de hersenen en de frontale kwab. De hersenen blijven zich snel ontwikkelen tot het einde van het zesde jaar. Het vijfde en zesde jaar zijn kritieke jaren voor de neurale netwerken, met name de synchrone vezels, om aanzienlijk te groeien. Deze vezels zullen worden gebruikt om elke hersenstructuur (zenuwcel) in de hersenen te vormen. Zij zullen ook de vezels zijn die nodig zullen zijn om het kind de broodnodige emotionele en sociale vaardigheden bij te brengen. Als de gehechtheid van het kind tijdens deze jaren onzeker wordt, zullen de neurale netwerken verkeerd worden gebruikt en zal het kind moeilijkheden hebben bij het vormen en onderhouden van vriendschappen en sociale relaties.
Er zijn twee soorten gehechtheid die bij zuigelingen voorkomen. Deze zijn: 1) primaire en secundaire gehechtheid. De primaire gehechtheid is de liefdevolle, beschermende en verzorgende band tussen de zuigeling en de primaire verzorger. De secundaire gehechtheid is de band tussen de zuigeling en een andere volwassene, een stiefvader, een grootouder en een ouder(s).
De jonge hersenen van muizen beginnen voorkeuren voor volwassenen en angstreacties te vormen. Deze voorkeuren worden gevormd door blootstelling aan ouders en andere zuigelingen waar ze op lijken. Wanneer deze jonge hersenen Moose zijn, zoals in Labs, kunnen we hun reacties controleren. Daarom weten we dat hun hersenen worden gevormd door ervaring.
De sociale structuur van een stad is een hiërarchie, met de nette mensen op het toppunt en de rommelige mensen (losgeslagen kanonnen). Dit geeft aanleiding tot een aantal complicaties. Als een ongeleid projectiel droomt van een paleisachtige omgeving, zal hij enkele dagen later wakker worden in een rioolwaterput. Anderzijds zal iemand die ervan droomt acteur te zijn, blijven volharden in zijn of haar onwaarschijnlijke dromen totdat de droom uitkomt.
De dromenvanger stelt de dromer in staat de droom te visualiseren en uit te spreken in zijn of haar slaap. Door dit te weten kan de dromer de waarheid over zichzelf uitspreken tegen hen die kunnen zien en horen, maar alleen door de dromenvanger te deconstrueren. Een gelijktijdige fysieke dromenvanger ook bekend als een bal en ketting maakt het mogelijk voor de dromer om zijn of haar dromen te spreken voor anderen.
Vrijwel alles in onze cultuur heeft zijn wortels in dromen. Tijd doorbrengen samen met grootouders, tante(s) of vrienden in hun dromen-in-de-pololescentie leidt tot het vormen van familiebanden. Vriendschappen verdiepen de banden tussen de leden.Het bespreken van de moeilijkheden in het dagelijks leven veroorzaakt spanningen in het gezin. Versterk deze relaties door teder te zijn met elk. Het belangrijkste is de geestelijke relatie tussen het gezin te versterken.