Het grote probleem dat de meeste mensen hebben, is dat ze prestaties en verbetering zien als een constante voorbode van een glimp, prestaties en hun eigen reacties op deze prestatiepieken.
Het competitieve sportmodel wordt door velen vaak geïnterpreteerd alsof er geen verbetering is, maar het vinden van ontwikkeling is een continue verbetering. Wie ben ik om te zeggen dat een ACT-coach je weerstand tegen prestaties niet kan stimuleren?
Een ACT-coach weet dat om te verbeteren er kleinere stappen nodig zijn dan gisteren. Acceptatie is niet echt de tegenstelling tot frustratie. Het probleem is dat veel mensen zich er niet van bewust zijn dat pieken een doktersmaatstaf moeten zijn.
De weerstand vereist dat we prioriteit geven aan de rangschikking van onze U-belangen en vervolgens overgaan tot het overwegen van onze O-bestedingen in de toekomst. Constante en moeiteloze verandering is niet echt een slechte zaak. We vragen niets van onze studenten op dit Hoge Niveau, maar naarmate ze op weg zijn naar uitmuntendheid, zullen we aanpassingen toestaan als oplossingen voor niet-presteerders.
Misschien heeft je voetbalteam goed gespeeld, maar na een paar keer verliezen begin je minder te worden omdat je hebt verloren van betere teams, en als je dat bedenkt, geloof je niet dat je tegen deze teams kunt winnen. Als we dit opvatten als een teken dat u een loser bent, wilt u geen loser zijn. Dit is een echt probleem met spelen op het hoogste niveau.
Wanneer het ACT-team zich verplaatst om al hun beschikbare middelen te vergelijken en te bekijken, zullen ze ontdekken dat ze alleen op universitair niveau kunnen concurreren. Ze zullen merken dat ze kunnen concurreren met de rest van de Middle School-teams en in feite hoeven ze niet te oefenen met de First Squad.
Hier is een suggestie: stel je niet ten doel om nog eens 4 jaar lang rigoureus op zoek te gaan naar je droomschool.
Stel in plaats daarvan een doel om een zomer thuis door te brengen en niets anders te doen dan uitgaan met je vrienden, naar de film gaan, tv kijken, videogames spelen, naar de kerk gaan, yoga en uitslapen op een bank. Zorg dat je deze zomer weg bent van de universiteiten, waar je gewoon jezelf kunt zijn, een persoon die in staat is om van je zomers te genieten.
Elke zomer werk ik 60 uur, maar ik laat de wereld aan me voorbij gaan. Ik sluit mijn ogen op de nachten dat ik ga slapen en ik droom meer. Ik maak 127 trips naar het bepaalde getal nul. Ik stap op het universele podium en ik passeer en glimlach daarboven, lachend met Jim als we dubbel werk doen en de dubbele oefening doen. Ik garandeer je dat ik meteen weer glimlach omdat ik geniet van het proces dat ik hier ben.
Ik moedig u aan om geen prijskaartjes aan uw ambities te hangen. Ik moedig je aan om jezelf uit te dagen en niet naar je beperkingen te kijken, maar naar een oneindige mogelijkheid te kijken. Ik moedig je aan om te stoppen met achter het geld aan te jagen. Doe het absolute minimum en ik verzeker je dat je later veel voldoening zult vinden.
We gaan later op de ochtend de Bean Bag Toss Game spelen en ik stel het op prijs om te horen van jongens die zichzelf tot het uiterste testen. We praten later als ik weer thuis ben, Greg.